Je ervaart burenoverlast als huurder en je meldt dit bij je corporatie. Soms volgen er concrete maatregelen, maar soms ook niet. Waardoor je als bewoner maanden- of jarenlang met de gebakken peren zit. Maar wat zijn de gereedschappen waar een woningbouwcorporatie over beschikt?

"In het geval van overlast, zijn onze middelen om daarop te reageren beperkt." Het is volgens gebiedsmanager Wiebe Cazemier aan de rechter of een huurcontract ontbonden mag worden.

Lees ook: 'Buurt Emmermeer is meldingsmoe door blijvende overlast'

Als basis voor zo'n rechtsgang is een vuistdik dossier met meldingen van meerdere omwonenden nodig. "Als het bijvoorbeeld om slechts twee partijen gaat, dan doet de rechtbank het af als een burenruzie. En daar doet de rechter niets mee."

0,0 juridische middelen

Lefier is zelf niet bij machte om op eigen houtje iemand uit huis te plaatsen. "Zelf beschikken we over 0,0 juridische middelen." Lefier kan het gesprek aangaan met overlastgever en melder, een bemiddelingstraject aanbieden of een buurtonderzoek doen. Maar daar houdt het qua smaken wel grotendeels mee op, aldus Cazemier.

In Emmermeer doet zich een situatie voor waarbij meerdere adressen klaagden over een bewoner. Na drie jaar en meerdere meldingen volgde er geen zwaar middel zoals een uithuiszetting.

Een directe buurman is inmiddels verhuisd omdat hij het door het vooral nachtelijke gedrag van zijn buurman niet meer volhield. De hamvraag is dan ook: hoeveel meldingen zijn nodig en voor hoe lang? Wanneer is genoeg echt genoeg?

Ingewikkeld

Volgens Cazemier ligt dat ingewikkeld. Dat komt ook doordat Lefier bij overlast lang niet altijd de enige betrokken partij is. "In deze zaken gaat het vaak ook over openbare orde en veiligheid." Cazemier legt uit: alles wat zich qua overlast binnenshuis afspeelt, is zaak van Lefier.

Incidenten die zich op straat afspelen: dat is openbare ruimte en ligt bij de gemeente. Mocht veiligheid in het geding komen, dan moet de politie eraan te pas komen. Bijvoorbeeld als er wapens of drugs in het spel zijn. Cazemier: "Onze medewerkers zijn niet opgeleid of uitgerust voor dat soort situaties."

Cazemier zegt vaker te hebben meegemaakt dat huurders verkassen, omdat ze het niet meer trekken. "Het is echt wrang en betreurenswaardig dat we niet in de gelegenheid zijn om etterbakken aan te pakken." In sommige gevallen moet een huurder ermee leren leven, aldus Cazemier.

Praktijkvoorbeeld

Maar wat komt er kijken bij een uithuiszetting? Cazemier kan wel een praktijkvoorbeeld geven. Een vrouw woonde met haar zoon in een blokje dat bestond uit acht huizen. De zoon is verslaafd en dat zorgt voor enorm veel overlast. "Er kwam veel lawaai bij kijken en niemand in de straat voelde zich veilig. Deze toestand heeft drie jaar lang gespeeld, voordat wij een stevig dossier hadden. Ongeveer twaalf huishoudens hebben toen elk vijf tot zes meldingen gedaan. Maar als het zes klagers waren geweest, was het ook goed geweest."

Het dossier werd voorgelegd aan de rechter, waarop een uithuiszetting volgde. Wat betreft Emmermeer is het zo ver nog niet gekomen. Daar zijn meer meldingen nodig.

Psychische aandoeningen

Volgens Cazemier neemt het aantal meldingen toe. Steeds meer mensen met onder meer psychische aandoeningen of verslavingsproblematiek komen uit bij sociale huur vanwege gebrek aan ruimte bij instanties. "Soms gaat het dan verkeerd en dat zien we steeds meer gebeuren."

Communicatie

Lefier heeft vorig jaar afspraken gemaakt met de drie gemeenten in Zuidoost-Drenthe om meer grip te krijgen op dergelijke problematiek. Geld is daarbij niet het probleem, zegt Cazemier. Maar onderlinge communicatie is wel een thema. "We praten erover, maar het valt niet mee."

De rolverdeling is daarbij meer dan eens het onderwerp van gesprek geweest. "Het zou een idee zijn om een soort gezamenlijke voorziening met alle partijen op poten te zetten. Als we echt iets willen, zullen we het samen moeten doen."