In een wijk waar handbal en voetbal domineren, vierde volleybalvereniging VVBO 7 december 2024 haar 45-jarige jubileum. Voorzitster Ilona Benes vertelt in het Sportcafé over de hoogtepunten van al die jaren, maar benadrukt ook de sombere realiteit voor de toekomst.
Lees ook: Eerste Sportcafé van 2025 vanuit clubhuis Dug Out bij FC Emmen
In december 2024 viert VVBO haar 45-jarig bestaan. “We hadden iedereen uitgenodigd voor een gezellige middag en avond. Alle teams speelden thuis en alle leden kregen een bidon aangeboden en we hebben onze vereniging een cadeau gedaan in de vorm van een JBL box, zo’n grote speaker voor op feestjes.” Dit brengt Ilona op feestjes, want “feestjes, daar zijn we goed in” lacht ze. Zo doen ze elk seizoen een speciale afsluiting, waarbij alle leden en partners zijn uitgenodigd. “We verzinnen elk jaar wat nieuws om de binding in de vereniging te houden.”
Een van de hoogtepunten voor Ilona was het kampioenschap met het hoogste damesteam vorig jaar, het team promoveerde en werd datzelfde jaar ook bekerkampioen. “Dat was voor mij persoonlijk wel een mooi hoogtepunt in mijn volleybalcarrière." De heren zijn ook wel eens bekerkampioen geweest. Landelijke wedstrijden doet de club niet aan mee, betreurt Ilona, “hiervoor zijn we echt te klein.”
“Helaas zien we toch het aantal leden teruglopen.” De club beschikt niet over een jeugdteam, heeft slechts een recreantenteam en drie competitieteams. De vereniging probeert leden erbij te krijgen, maar dit blijkt toch lastig te zijn. Mislukte fusies, vriendjes die toch ergens anders gaan sporten of geen tijd meer: “het is een beetje een kettingreactie.” De voorzitster en voormalig speler van de vereniging geeft aan dat de toekomst er weinig rooskleurig uitziet: “Ik zou er niet gek van opkijken als VVBO over tien jaar niet meer bestaat.”
Desalniettemin probeert de club met man en macht om het hoofd boven water te houden en alsnog mensen binnen te krijgen. Zo organiseert VVBO het jaarlijkse oliebollentoernooi en straatvolleybaltoernooi. Zo hopen ze mensen uit te buurt te verleiden om mee te komen trainen op een laagdrempelige manier.
Ondanks de terugloop in het aantal leden, houdt Ilona nog altijd van de club en de sport. “Het is gewoon heel leuk, omdat je het samen doet en afhankelijk bent van elkaar. Je doet het individueel, maar je bent wel echt een team, je doet het samen.” besluit ze.