In een oogwenk een vol glas voor je neus hebben staan, of een bierdopje dat op wonderbaarlijke wijze vanachter je oor wordt getoverd. Magisch. Toverachtig. Dat bestaat toch niet? Gisteren wel, in Emmen tijdens het NK Bargoochelen. De winnaar van het toverfestijn werd Marc Woods (artiestennaam van Marc Korthout).

Initiatiefnemer en organisator Niels Nijland uit Emmen kijkt tevreden terug op de eerste editie van het Nederlands kampioenschap. “Ik heb bijna geen stem meer hoor”, klinkt het schor door de telefoon. Het blijkt een teken van een geslaagde dag. “Het was heel gezellig. Het was een heel lange en leuke dag met veel publiek, goochelaars, hulp en gelach. Het ging heel goed, daar ben ik blij mee.”

Amerikaans tafereel

Nijland, zelf sinds zijn 18^e goochelaar, is bezeten van de kunst van vingervlugheid. Hij treedt regelmatig op als goochelaar op feesten en partijen. Ook is hij meermaals bij goochelkampioenschappen geweest. “Daar word je beoordeeld door een vakjury. In het publiek zitten dan anderen uit het vak. Er is eigenlijk geen kampioenschap waarbij deelnemers voor een lekenpubliek kunnen optreden, mensen zoals jij en ik”, zegt hij.

Zo ontstond het idee van het bargoochelkampioenschap. Volgens Nijland krijg je dan heel andere reacties van het publiek. “Ik wilde een dag creëren waarop het wel een nationaal kampioenschap is, in het verleden, zo’n twintig jaar geleden is er wel een kampioenschap geweest. Dat was in een tent, dat was niet echt bargoochelen. Als je het wilt organiseren moet je het goed doen, in een café met een biertje en wijntje.”

Waar de combinatie van de bar en het goochelen vandaan komt? “Haha, die vraag heb ik vaker gehad dit weekend”, lacht Nijland. “Maar vroeger, in Amerika, gebruikten cafés goochelaars om publiek te trekken. Die goochelaar zorgde dat het publiek bij de bar bleef en drankjes bestelde. Als er dan vijf cafés waren, waarvan twee een goochelaar hadden, stonden die andere drie leeg. Een soort marketingstunt.”

Andere ervaring

Bargoochelen is een uitdaging voor de meeste goochelaars. De negen deelnemers in Emmen waren verdeeld over drie cafés. “Achteraf waren er deelnemers die het moeilijker vonden dan ze vooraf dachten”, zegt Nijland. De uitdaging voor goochelaars zit hem vooral in ‘crowd-management’. Je bent zelf verantwoordelijk voor de aandacht die je van het publiek krijgt. Bij een theatershow is dat anders, volgens Nijland. “Het publiek is dan al gefocust op de goochelaar en niet op het drankje aan de bar.”

Het was druk aan de bar. Foto: NK Bargoochelen / Niels Nijland

Nijland heeft naar eigen zeggen de helft van alle acts kunnen zien. Eén act bleef hem bij: “Deze act won geen prijs, maar iemand had zijn hele verhaal opgehangen aan de verschillende drankjes die je aan de bar kon bestellen. Hij betrok het publiek erbij, maakte gebruik van de inrichting van de bar en pakte mij. Hij kon liet bijvoorbeeld iemand een drankje bestellen en in een glas aan de andere kant van de bar verscheen die bestelling ineens. Ik heb wel een idee over hoe hij dit gedaan heeft, maar daar zeggen we natuurlijk niets over.”

Volgend jaar weer

Het NK leverde uiteindelijk een viertal prijswinnaars op. Bij de vakjury gingen de eerste prijs naar Marc Woods, de tweede naar Jack Tucker en de derde was voor Elmar Hofstee. Het publiek verkoos daarentegen de act van Jack Tucker tot hun favoriet. De 94 aanwezigen konden de hele dag op een briefje bijhouden wie ze welk aantal punten wilden geven.

“Het was echt geslaagd. De opkomst was goed. Boven verwachting. Zo willen we het graag nog een keer organiseren”, zegt Nijland. “En ja, gewoon in Emmen. Voor sommigen is het wat ver rijden, maar als ik het organiseer dan doe ik dat hier”, besluit hij.