Beste mensen,

‘Boeh’, riep hij en hield een boekje omhoog. Hij sprong van een schoot en liep op me af: ‘Boeh, boeh’. ‘Oh, heb je een boek!’, antwoordde ik: ‘Wat mooi’. Later aan tafel zei hij: ‘pl’. Hij wilde graag een stukje appel. Ik had hem nog niet eerder zo veel horen praten als deze keer. Hij was altijd wat stiller dan zijn broer die drie jaar ouder is. Die praatte altijd al toen hij nog klein was, overal heen wijzend en benoemend wat hij zag. Eerst met alleen klanken die in de loop van de tijd woorden werden. Het jongste kleinkind praatte tot nog toe minder, maar gaf wel met gebaren en mimiek aan wat hij wilde en vooral niet wilde. Het is nu tijd om ook te gaan praten, vindt hij blijkbaar.

Het is leuk om te zien hoe verschillend de twee uit één gezin zijn. Behalve met karakter en persoonlijkheid heeft dat mogelijk ook te maken met hun positie in het gezin. Het maakt uit of je, zoals de oudste, een paar jaar enig kind was die alle ruimte en aandacht kreeg, of dat je vanaf het begin de ruimte en aandacht moet delen met een ander kind. De oudste had weer tijd nodig om er aan te wennen dat er nog een kindje was en dat die bleef. Maar nu kunnen ze soms samen spelen, zoals ze elkaar op andere momenten in de weg zitten. Dan moet je als ouders of grootouders bijsturen.

Het is net een samenleving in het klein: ze zijn verschillend, maar ze moeten met elkaar leven. Ze moeten het met elkaar rooien en de aandacht en spullen delen. En als het niet lukt of uit de hand loopt, is er leiding nodig die corrigeert en bijstuurt.

Wat de kinderen in het klein doen, lijkt voor grote mensen wel eens te moeilijk: samen leven met anderen die verschillen. Elkaar accepteren, delen en elkaar iets gunnen. Of missen we leiding die (bij)stuurt?

Met een hartelijke groet,
Ds. Menso Rappoldt

Elke zondag lees je een column van Menso Rappoldt op onze website. Menso is voorganger van de Grote Kerk in Emmen sinds 2012. In 2021 won hij bij een landelijke preekwedstrijd de titel beste preek. Wekelijks schrijft hij een korte overdenking over iets wat hij om zich heen ziet in het alledaagse leven. Niet per sé vanuit een religieus perspectief, maar vanuit zijn eigen visie.

Lees hier zijn vorige columns.