'Pap, een kinderboek, zou je dat niet eens schrijven?' Na vele jaren heeft die aanmoediging van zijn in 2013 vermoorde dochter Kim tot het boek Olaf geleid. Als het aan Emmenaar en schrijver Rob Stoker ligt, blijft het daar niet bij.

Een ezel, een augurk en een lantaarnpaal. Drie zaken die niets met elkaar te maken hebben. Het was aan Rob Stoker om daar een verhaal van te maken. Tenminste, dat was vroeger het spelletje tussen hem en zijn drie kinderen Bas, Kim en Els. "Voor het slapen gaan vertelde ik altijd een verhaal. Zij noemden dan drie ingrediënten en daar moest ik iets van maken."

De snelkookpan tussen de oren van Rob stelde gelukkig nooit teleur. "Het was altijd heel leuk. Ik herinner me nog dat ik op de proppen kwam met een verhaal over een mollenvolk, dat onder de grond leefde. Kim vond dat geweldig." Kon hij daar niets eens iets over op papier zetten? Het is een gedachte die altijd bij hem is blijven hangen. Met als resultaat het boek Olaf, dat morgen officieel verschijnt.

30 Messteken

Voor Stoker is het zijn vierde boek op rij. Tien jaar geleden begon zijn carrière na de tragische moord op Kim in 2013. Zij werd door haar vriend in haar appartement in Emmermeer neergestoken. Door die klap lukte het hem niet meer om zijn werk als leerkracht voort te zetten. Hij pakte de pen op en schreef over de pijn, het verdriet en de nasleep van de moord in het boek 30 Messteken. "Ik dacht toen niet: ik word schrijver. Ik moest gewoon dat verhaal kwijt."

Zijn uitgever is onder de indruk van zijn vertelkunst en moedigt Stoker aan om door te gaan. Twee titels volgen: De Lijst, waarin de relatie tussen een leraar en een leerling centraal staat. En Verborgen Vriendschap, een roman voor jong volwassenen over een puber met een duister verleden.

Krokodillentraan

Pak daar het boek Olaf bij met zijn vrolijke cover en kleurrijke tekeningen en het verschil kan niet groter zijn. "Ik vond dat het tijd werd om iets vrolijks te schrijven. Iets leuks en aardigs." Waarop het deurtje in zijn achterhoofd open ging en de herinnering aan de hint van Kim boven kwam drijven. En dat gaf de aanzet tot het eerste kinderboek van Stoker.

In het boek beleeft de 10-jarige Olaf de wildste avonturen tijdens een logeerpartijtje bij zijn opa en oma. In de tuin graaft hij een gat. Hij stuit daarbij op een luik, die hij open maakt met een zakmes. Eenmaal voorbij dat luik maakt hij kennis met aparte wezens op rupsbanden, die hem een bijzondere beloning in het vooruitzicht stellen.

Maar dan moet hij wel in zeven werelden even zoveel aparte voorwerpen verzamelen. "Zoals een krokodillentraan, inkt van een inktvis of vloekgras." Stoker liet zijn fantasie daarbij de vrije loop. "Ik heb gewoon dingen gedaan die ik zelf leuk vond." En dat plaatst de schrijver voor bijzondere uitdagingen. "Want hoe scoor je een krokodillentraan? Ik heb dat wel mooi opgelost in het boek, vind ik", knipoogt hij.

Olaf moet in zeven verschillende werelden voorwerpen halen om een bijzondere beloning in de wacht te slepen. Foto: RTV Drenthe / Rien Kort

Pesten

Tussen alle wonderlijke avonturen in, komen er ook enkele serieuze thema's aan bod. Zo dementeert de oma van Olaf en hij is zelf doelwit van pesterijen. "Ze noemen hem Zolaf, omdat hij niets durft. Hij is iemand die zijn angst moet overwinnen." Iets waar Olaf genoeg de kans voor krijgt tijdens zijn bezoek aan de zeven werelden. Bovenal wilde Stoker een echt avonturenboek voor jongens schrijven. "In veel jeugd en young adultboeken spelen meiden de hoofdrol. Vaak komen daar ook nog eens paarden bij kijken. Ik wou wel even breken met die trend", lacht hij.

Meiden zijn sneller volwassen, is Stoker opgevallen. "De middenscheiding die in groep acht nog in het haar zit, is in de brugklas al snel verdwenen." De make-up en het tutten komen dan al snel om de hoek kijken. Terwijl jongens op die leeftijd nog typische dingen ziet doen. "Zoals gaten graven, boomhutten bouwen of met een buks schieten. Ik vond dat toen mooi en mijn zoon Bas ook." In die geest is Olaf dan ook geschreven. Of beter gezegd, het een echt jongensboek geworden.

Eén komma per zin

Het schrijven van een kinderboek was wel even schakelen voor Stoker. Vooral waar het op de stijl en zinsbouw aankomt. "Je moet heel erg letten op de woorden die je gebruikt. Neem gymnastiek. Heel normaal in mijn vocabulaire. Maar de jeugd zegt gym of sport. Ik werd daarvoor op de vingers getikt door iemand die mijn verhaal heeft nagelezen."

Hetzelfde gaat op voor de lengte van zinnen. "Umberto Eco schrijft zinnen die wel twee pagina's lang doorgaan. Dat moet je dus niet doen. Maximaal één komma per zin."

Opa

Stoker heeft in ieder geval veel plezier beleefd aan het schrijven en is inmiddels al begonnen aan een volgend deel. "Bij het einde wist ik het eigenlijk al zeker: dit verhaal moet door." Olaf houdt aan zijn eerste avontuur namelijk iets over wat hem een bijzondere macht geeft. Wat dat is? Misschien wordt dat volgend jaar duidelijk. Stoker is namelijk al een eind op weg met deel twee.

Het eerste exemplaar van het boek geeft Stoker vandaag aan zijn dochter Els. Zij is zwanger en dat betekent dat Stoker later dit jaar opa wordt. Wellicht dat de aankomende grootvader met de tijd kan voorlezen uit eigen werk. Werk dat ook een beetje beschouwd kan worden als een cadeautje van tante Kim.

Signeersessie

Olaf wordt vandaag gepresenteerd tijdens een bijeenkomst voor genodigden. Stoker is op 30 september in de Bruna in de Rietlanden voor een signeersessie. Samen met illustrator Meijering is hij op 7 oktober aanwezig in boekhandel Vermeer in het Emmer centrum vanwege de Kinderboekenweek. Op 14 oktober signeer Stoker bij de Readshop in Coevorden.