Hoe zag Emmen er ruim honderd jaar geleden uit? Kunstenaar Jan Oosting, die opgroeide als zoon van de dierentuindirecteur, weet het wel. Meer dan een eeuw geleden maakte zijn opa, ook Jan Oosting, foto's van allerlei plekken in en rond Emmen.

Zonde om niks met deze foto's te doen, vindt hij. Daarom schildert Oosting ze nu na. En dat is best een uitdaging: van een zwart-witfoto naar een schilderij.

"Het gaat om foto's die met een platencamera gemaakt zijn tussen 1910 en 1920", vertelt Oosting, terwijl hij aan een schilderij met daarop twee koeien werkt. "De foto's zijn in Emmen of in de directe omgeving gemaakt. Het is vaak onherkenbaar omdat er zoveel veranderd is in Emmen, dat zie je bijna op geen andere plek. Dat maakt het toch wel uniek, dat je dus een kijkje neemt in het Emmen van honderd jaar geleden. Dat was compleet anders. Ook de rust en ruimte, dat zie je ook terug in de schilderijen."

Boek

Het is de bedoeling dat er later dit jaar een boek verschijnt, met daarin de oude foto's en afbeeldingen van de schilderijen. Ook komen daar foto's bij van de huidige situatie. "Ik heb mijn opa niet gekend, hij overleed eind 1941 tijdens de oorlog. Ik ben van 1947", legt Oosting uit. "Hij dacht echt in zwart-wit en in contrasten. Je ziet in zijn foto's ook vaak een 'Z' of een '7' terug. Dat moest in het landschap zitten voor de ruimtelijke constructie."

Het fotograferen ging honderd jaar geleden niet zo makkelijk als vandaag de dag. Een grote camera ging mee en het kader werd andersom gemaakt. "Om het om te draaien was er anders nog een extra prisma nodig", vertelt Oosting. "En het was natuurlijk ook niet goedkoop om alles te ontwikkelen."

(tekst gaat verder onder de foto)

Een deel van de foto's zit in de Collectie Brands, een deel ligt bij Oosting thuis. Op zijn laptop zet hij de foto die nageschilderd wordt neer, met een doek op het ezel. "De uitdaging is de kleur erin brengen. En ik laat dat een beetje terugkomen in het schilderij. Zoals hier bij de bomen en hieronder bij het water", wijst hij aan, met een penseel in zijn hand. "Zo is een schilderij net een vlechtwerk."

'Linde staat er nog'

Sommige plekken zijn onherkenbaar, maar anderen zijn nog wel duidelijk. Zoals de brug op het Oranjekanaal tussen Noordbarge en Westenesch, maar ook de eeuwenoude linde aan de Odoornerweg. "Vroeger werd dat heel mooi gesnoeid in twee delen. Nu is het een enorme linde geworden, maar hij staat er nog wel."

Komende maand is Oosting nog druk bezig met het afmaken van de schilderijen. Het is de bedoeling dat het boek in de loop van volgend jaar uitkomt. Oosting is blij dat de twee 'Jannen' nu samenkomen in het boek. "Dat is zeker een mooie gedachte, ook omdat hij Jan Oosting heette, net als ik. Dat dubbele van die twee Jan Oostings spreekt mij wel aan in ieder geval. Er werd ook altijd gezegd dat ik op mijn opa leek. Misschien niet zozeer fysiek, maar meer qua manier van lopen. Dus dat maakt het nog extra leuk."