In de zomer als het lekker warm is, maar ook als het met bakken uit de lucht komt: Mieke Vredeveld uit Schoonebeek fietst trouw elke dag door weer en wind naar haar werk in Emmen. Vandaag mocht ze dat, na vijftig jaar gewerkt te hebben bij Domesta, voor het laatst doen. Haar collega’s hadden onderweg een aantal grote verassingen.

Mieke stapte ook vandaag weer op de fiets, al ging het er anders aan toe dan normaal. “Oh, daar staan nog meer mensen”, zegt ze stomverbaasd als ze net Schoonebeek uit rijdt. Twee collega’s wachten haar, allebei met een fiets in de hand, op. Ze voegen zich bij Mieke en haar leidinggevende, die haar vanochtend al thuis ophaalde met de fiets. “Ik vind het echt heel leuk”, lacht Vredeveld.

Een halve eeuw dezelfde werkgever

Deze week werkt de Emmense precies vijftig jaar voor Domesta, een mooi moment om met pensioen te gaan. “Ik heb het altijd met plezier gedaan”, zegt ze stralend. “Het kunnen helpen van mensen is waarom ik dit zolang heb gedaan.” Niet alleen de mensen buiten het werk, maar ook de collega’s hebben ervoor gezorgd dat ze de unieke mijlpaal heeft gehaald. “Het zijn echt schatten. Het was erg gezellig werken.”

Speciaal voor haar laatste dag besloten haar collega’s Mieke nog een keer in het zonnetje te zetten. Een groot aantal fietste mee en op het kantoor hadden ze nog een andere verassing:

De dag begon al feestelijker dan anders. Directeur Bert Moormann verraste Vredeveld om acht uur met een gebakje. “Toen ze vijfenveertig jaar in dienst was heb ik beloofd om haar met een gebakje te verassen”, zegt Moormann. Aan die belofte heeft hij zich netjes gehouden. “Wat leuk!”, roept Mieke als ze Moormann op de stoep ziet staan. “Ik was benieuwd of het geen grap was.”

Het was een begin van een leuke, maar emotionele dag. Tijdens de fietstocht voegen steeds meer collega’s zich bij de stoet. Anderen staan met vlaggen langs de route. “Na zoveel jaar is het heel lastig afscheid nemen”, zegt Vredeveld. “Je leeft er erg naartoe en zit daardoor heel hoog in je emoties”, verklaard ze de tranen die vloeien als haar collega’s haar met confetti opwachten bij het kantoor van Domesta. Dan heeft ze er al een fietsrit van een uur, vol met verassingen opzitten. “Ik zie wel wat de dag me vandaag verder brengt, maar ik vind dit al geweldig.”