Nog één nachtje slapen en dan mag hij er eindelijk naartoe. Daan Pastoor kijkt al weken uit naar de Special Olympics. Daar mag hij laten zien hoe goed hij is in kogelstoten en hardlopen. Het meedoen aan hardlopen is een mooie overwinning, want goed lopen kon hij heel lang niet.

“Kogelstoten vind ik het mooiste”, zegt Daan. “Je moet om de beurt zo’n kogel pakken en dan kijken hoe ver je kan gooien.” Het is een activiteit waar de 24-jarige Emmenaar zijn energie in kwijt kan. “Ik vind het heel leuk om te doen.”

Leren lopen

De atletiek baan is niet alleen een plek waar Daan kan sporten, maar ook een plek waar hij goed heeft leren lopen. “De afwikkeling van zijn voet was altijd slecht”, legt zijn moeder uit. “De coaches bij de vereniging hebben er heel erg op gelet dat hij zijn voet goed ging afzetten.” Die goede afwikkeling hebben niet alleen gezorgd voor betere prestaties op de baan. “Hij heeft er ook in het dagelijks leven veel profijt van.”

Daan heeft het syndroom van Down en kan daarom niet meesporten bij de verenigingen. Daarom is hij heel blij met het team bij de Sperwers, waar hij nu een paar jaar traint. “Het is ook heel gezellig, het zijn leuke mensen”, zegt de sporter lachend. Met zijn groep is hij al een tijdje hard aan het trainen voor de Special Olympics:

“Wat ik mooi vind aan de Special Olympics is dat iedereen kans heeft op een medaille”, zegt Petra. Niet de zondag, maar vooral de zaterdag is voor de sporters die met atletiek mee doen heel belangrijk. Dan zijn de kwalificaties. “Je doet wedstrijden met de onderdelen waarin je je hebt aangemeld, maar op zaterdag niet voor een medaille”, legt ze uit. De eerste dag wordt gekeken hoe snel ze lopen, ver ze gooien of springen. Op basis van die gegevens worden ze in divisies ingedeeld.

“Het kan dus zijn dat er acht groepjes zijn die de vierhonderd meter lopen en dat er dus acht gouden medailles worden uitgereikt.” Dat maakt de kans op een medaille groter, maar de competitie ook eerlijker. “Er zijn sporters zoals die zo’n lichte beperking hebben dat ze bijna op een normaal niveau mee kunnen doen.” Dat ook zij mee mogen doen vindt Petra niet meer dan logisch, maar toch is ze wel blij met de verschillende divisies. “Alle sporters die buiten de ‘normale’ competities vallen moeten een plek krijgen, maar ze moeten ook allemaal écht mee kunnen doen.”

Lees ook: "Zij verdienen ook een toernooi": atletiekvereniging Emmen traint hard voor Special Olympics

Daan’s sportcarrière begon niet bij atletiek. “Voordat hij naar de Sperwers ging zat hij op voetbal”, vertelt zijn moeder, maar dat was niet zo’n groot succes. “Hij zat ook echt op voetbal. Hij begreep de regels niet, dus hij ging vaak in het veld zitten. Die teamsporten zijn niks voor hem.”

Nu heeft hij een plek waar hij kan sporten en veel sociaal contact heeft. “Hij heeft het maar erg naar zijn zin, hij komt altijd met een voldaan gevoel thuis”, vertelt zijn moeder. “De combinatie van het groepsgevoel en ook op zijn niveau wedstrijden kunnen spelen is heel fijn.” “Ik wil veel medailles winnen.”

Gezelligheid

Dat is niet het aller belangrijkste, want meedoen is belangrijker dan winnen, beamen zowel Daan als zijn moeder. Toch zit het fanatisme er bij de sporters goed in. “Ik heb al vier medailles gewonnen. Als ik mee doe met de Special Olympics win ik weer een medaille”, zegt Daan stellig.