Het was een emotionele dag voor Indië-veteraan Ger Achterhof uit Emmen. Tijdens de dertigste herdenking van de Zuidoost-Drentse slachtoffers, die vielen in het huidige Indonesië en Nieuw-Guinea, sprak hij de aanwezigen voor het laatst toe. De 93-jarige kracht achter het Indië-monument stopt definitief na jaren betrokkenheid als voorzitter van de stichting Monument Gesneuvelde Indië-Militairen 1945 -1962.

"Hier sta ik, ik kan niet anders, na dertig jaar moet ik stoppen", spreekt Achterhof bij het monument in het centrum van Emmen. In totaal vielen in voormalig Nederlands-Indië dertig slachtoffers uit het Zuidoosten van Drenthe. "Het moet voor die gezinnen gruwelijk zijn geweest toen de mededeling kwam: uw zoon is gesneuveld." Volgens de voorzitter ontroerd het hem steeds weer als hij de namen ziet. In totaal zijn er 6200 mannen gesneuveld.

'Het raakt mij emotioneel'

Achterhof heeft besloten om zijn taak als voorzitter neer te leggen, want naar eigen zeggen trekt hij het niet meer. "Mijn hoofd zit vol, ik kan het niet meer verwerken. Daarom stop ik, er is verder geen andere reden." De veteraan is zichtbaar geëmotioneerd en dat benadrukt hij ook. "Het raakt mij emotioneel, dat komt door de jaren. Ik ben ook 93, wat wil je", verklaart Achterhof.

Het monument

Samen met acht andere Indië-veteranen heeft hij het monument opgericht. Achterhof is de enige veteraan die nog in leven is. "Bij een bijeenkomst met alle militairen kwam het geluid naar voren dat er iets moet worden gedaan voor de gesneuvelde jonge mannen in Nederlands-Indië. Plotseling kreeg ik de ingeving: een monument."

En dat is het uiteindelijk geworden. "Hiermee sla je twee vliegen in een klap", verklaart de voorzitter. "Het is namelijk een eerbetoon voor de gestorven jonge mannen en een plek voor de nabestaanden."

Bekijk onze reportage over de herdenking in Emmen (verhaal gaat verder onder de video):

Rol in Nederlands-Indië

Dat Achterhof nog in leven is, heeft hij mede te danken aan zijn rol in voormalig Nederlands-Indië. "Ik zat niet bij de gevechtseenheid, maar bij de aan- en afvoertroepen. Dat heet vandaag de dag bevoorrading en transport." Ondanks dat hij niet direct het gevecht aanging met de 'verscholen vijand in de guerrilla-oorlog', liep hij alsnog gevaar. Achterhof: "Het was zeker niet eenvoudig en de wegen werden beschoten."

De toekomst

Nu Achterhof vertrekt is de zoektocht begonnen naar een nieuwe voorzitter die volgend jaar een speech kan houden bij 'de kop van de karbouw (een Indonesisch trekdier) met het stromende water'. "Als bestuur gaan we even rustig bij elkaar zitten en een nieuwe voorzitter kiezen", vertelt de Emmenaar. Volgens hem moet de herdenking een plek blijven krijgen in de maatschappij.

Maar wie wordt de opvolger van Achterhof? "Aanvankelijk hadden wij hier broers en zussen, maar die zijn juist nu van mijn leeftijd. We vallen terug naar een andere generatie: de neven en nichten." Het is dus nog even wachten of er volgend jaar een herdenking plaatsvindt bij het Indië-monument. "Ik hoop het en ik zal het steunen, maar ik kan niet helemaal in de toekomst kijken. Of toch misschien een beetje", sluit een lachende Achterhof af.