De grootste familie van Nederland? (AVRO)TROS heeft er wat dat betreft een concurrent bij, want Cho in Emmen is die slogan ook meer dan waardig. Het ouderencentrum viert deze week haar vijfjarig jubileum.

Fier wapperen de vlaggetjes boven de ingang van ouderencentrum Cho. Het is een teken dat de viering van het eerste lustrum, waarvoor vandaag het startschot klinkt, eraan zit te komen. Sinds de opening in 2017 kunnen ouderen in Emmen en omgeving in Cho terecht voor bijvoorbeeld een lunch, een potje sjoelen of gewoon een praatje. Roer- en gangmakers Joop Reilman en Jeany Veras zien dat het bestaan van Cho meer dan ooit van belang is.

Zwakke geslacht

Het aantal ouderen neemt alleen maar toe en daarmee ook de trend die eenzaamheid heet, aldus Reilman. "Als bij een ouder stel een van de twee overlijdt, dan belandt de ander soms in een zwart gat. Vooral als de hulp van kinderen of een of andere vorm van hulp ontbreekt. Vooral mannen zijn in die situatie het zwakke geslacht.

"Eten en schoonmaken schiet er een beetje bij in." Reilman weet waar hij het over heeft. "Ik leef zelf ook gemakkelijk thuis, hoor. Jeany vroeg of ik soms een student was toen ze bij me thuis kwam", lacht hij.

Schrijnend

De belangrijkste missie voor Cho is daarom ook om mensen zoveel mogelijk achter die voordeur vandaan halen. Wie niet kan komen, zoeken ze zoveel mogelijk op. Maar de coronalockdowns van de afgelopen twee jaar hebben niet echt geholpen. "We hebben mensen hier huilend voor de deur gehad omdat ze nergens terecht konden", vertelt Reilman. "Met kerst heb ik daarom toch even stiekem de deur geopend."

De rol van het ouderencentrum is in de laatste jaren dan ook veranderd. Ouderen komen niet alleen langs voor dat praatje, maar ook met zaken waar ze tegen aanlopen. De behoefte aan een helpende hand thuis, zorgen over de energierekening of het vervangen van een kaduke printer.

Schakel

Reilman, Veras en de tien vrijwilligers lopen zich het vuur uit de sloffen om te helpen waar maar kan. Maar er zijn grenzen, aldus Reilman. "Op een gegeven moment liepen we hier zeven dagen in de week rond, daar gingen we bijna aan onderdoor."

Om die reden zijn er samenwerkingen aangegaan met welzijnsorganisatie Sedna en thuiszorgorganisatie AtHomeFirst. Cho is in dit scenario de laagdrempelige schakel richting deze organisaties. Reilman: "Zo krijgen ouderen snel de aandacht die ze verdienen."

Vader en moeder

Reilman schat dat Cho kan rekenen op een groep van rond de 250 donateurs en 1000 sympathisanten. Reilman: "Mensen worden hier met open armen ontvangen. Het komt door Jeany. Zij is hier de baas, ik heb maar een bijrol. Mensen voelen zich veilig en op hun gemak bij ons."

Van Cho gaat een familiegevoel uit, aldus Reilman. "Dat straalt weer af op de bezoekers", vindt hij, Vrijwilligers Jan Snippe en Ada Veltman kunnen daar over meepraten. "Cho beschouw ik als mijn tweede thuis", aldus Snippe. "Jeany beschouw ik als mijn moeder en Joop als mijn vader", waarna Joop fluisterend zegt dat hij maar vijf jaar ouder is dan Snippe. Vijf jaar geleden stapte hij er binnen en sindsdien is hij er niet meer weg te slaan. "Na een half jaar ben ik vrijwilliger geworden, het is gewoon een grote familie."

Revalidatie

Voor Veltman is het niet anders. Een aantal jaren geleden verloor ze haar zoon. Een jaartje vrijwilligerswerk bij Cho moest helpen om haar gedachten op een ander spoor te brengen. Ze treedt onder meer op als imitator van Amy Winehouse en Dolly Parton. iets wat ze nog nooit eerder gedaan had. "Allemaal Joop zijn schuld", lacht ze."

Het werken bij het ouderencentrum heeft volgens haar gediend als een broodnodige uitlaatklep. "De interactie met de mensen is hier zo fijn." Tegelijkertijd krijgt ze er zelf ook veel voor terug. "Dit is eigenlijk mijn revalidatie geweest."