Er staat geen makelaarsbordje op het terras, maar restaurant Cornelis in Dalen staat toch echt te koop. De uitbaters, Jan en Marchien Lubbinge, houden er na 24 jaar mee op. Gebrek aan personeel is het probleem.

Jan en Marchien Lubbinge wilden graag de 25 jaar volmaken, maar besluiten toch eerder te stoppen. Op 1 oktober is het 24 jaar geleden dat het horecastel het restaurant aan de Hoofdstraat in Dalen overnam. Nu stoppen ze sowieso in mei volgend jaar, want tot die tijd huren ze het van de familie Bos uit Dalen. Die wil er vanaf, nadat Cornelis generaties lang in bezit was.

Vraagprijs? Bijna negen ton

De eigenaren hebben het pand, dat bestaat uit een restaurant met terras, twee zalen en een appartement op de eerste verdieping, te koop gezet. De vraagprijs? 895.000 euro. Daarvan krijgen de uitbaters een deel voor de inventaris en de goede naam. Als zich voor die tijd al een koper meldt, stoppen Jan en Marchien eerder, maar ze willen niet overhaast vertrekken.

Jan & Marchien toen en Jan & Marchien nu

Het horecapand bestaat al sinds 1797. Vooral reizigers tussen Overijssel en Drenthe vonden onderdak in Herberg Cornelis. Halverwege de 19e eeuw namen Jan Cornelis en zijn vrouw Marchien ter Wolde de zaak over en verkochten er producten als tabak, groene zeep en koffie. "Dat is wel bijzonder, dat er na zoveel jaar weer een Jan en Marchien op zitten", glundert de Marchien van nu.

Bruiloften en begrafenissen

Cornelis is een begrip in Dalen en omstreken. "Het restaurant betekent veel voor het dorp", denkt Jan Lubbinge. "Alles was van oudsher op Cornelis gericht. Maar het is niet alleen een restaurant. Mensen hebben elkaar hier ontmoet bij de dancing of toneelvereniging. Dat was al jaren geleden, maar die mensen komen terug voor bijvoorbeeld een bruiloft of jubileum. Zelfs afscheidsrecepties bij begrafenissen doen we hier veel."

Veel gasten weten Cornelis te vinden. Dat is het probleem niet. De uitbaters stoppen ermee, omdat ze het door personeelsgebrek niet meer aankunnen.

'We maken het met z'n drieën af'

Op 3 november vorig jaar overleed hun goede vriend en chef-kok plotseling aan een hartstilstand. Hij had al jaren de leiding over alles wat in de keuken van het restaurant gebeurt. "We hebben altijd gezegd: we maken het met z'n drieën af", zegt Marchien. "Dat kan nu niet meer."

Alleen als chef in de keuken

Het was niet makkelijk om een nieuwe chef te vinden, maar uiteindelijk kwam er in juni een nieuwe zelfstandig kok. Tot ze door een blessure in de ziektewet belandde. Nu staat Marchien alleen als chef in de keuken en dat is zwaar.

"Natuurlijk heb ik daaromheen een goed team van jonge studenten van de koksopleiding, maar om vijf dagen per week van 11 uur 's ochtends tot 9 uur 's avonds soms wel honderd maaltijden te bereiden is wel pittig", geeft ze toe. "Ik houd dat niet nog een heel seizoen vol."

'Niet door tot we erbij neervallen'

Het stel is de 60 gepasseerd en vindt het langzaamaan wel mooi geweest: "We gaan niet door tot we erbij neervallen", zegt Jan. Marchien voegt toe: "Het overlijden van onze chef-kok zet ons wel aan het denken. Er is meer dan alleen werken."

Niet alleen keukenpersoneel vinden is lastig. Ook in de bediening is de spoeling dun. Jan: "Vroeger kwamen er scholieren die een bijbaantje zochten. Die begonnen dan in de keuken en stroomden zo door naar de bediening, maar tegenwoordig blijft de jeugd weg. Ik weet niet waar dat aan ligt."

Gasten weigeren

Het personeelsgebrek leidt tot het moeten weigeren van gasten en dat is zuur voor het stel met een horeca-hart: "Het terras is al gehalveerd en elke avond moet ik zo'n 50 tot 60 mensen teleurstellen wanneer ze hier een hapje willen eten. Dat kunnen we met onze kleine bediening niet behappen", zegt Jan bedrukt.

Veel steun

Ook de coronacrisis doet de zaak geen goed, maar toch merkt het stel dat restaurant Cornelis geliefd is bij vaste gasten: "Wekelijks bestelden dezelfde mensen maaltijden bij ons. Iemand kwam zelfs eens een envelopje met 100 euro afgeven", vertelt Marchien. "Toen stonden de tranen me wel even in de ogen."

De steun doet de twee goed, maar alle inkomsten dekken bij lange na niet de kosten. Ze kunnen straks nog niet met pensioen, maar vinden dat niet erg: "Als we beide nog een paar dagen per week blijven werken, redden we het wel", denkt Jan. "Stilzitten is ook niks voor ons."

Jan en Marchien Lubbinge hopen dat Cornelis de horecafunctie behoudt. "Een opvolger zal er een andere draai aan geven dan wij. Dat moet iedereen voor zichzelf weten", vindt Jan. "Er zijn genoeg mogelijkheden."

'Naam moet blijven'

Toch heeft het stel nog wel een laatste tip: "Toen we hier kwamen, vond ik de naam Cornelis helemaal niks", lacht Marchien. "Maar omdat we niets anders konden bedenken, hebben we de naam maar zo gelaten." Dat was volgens Jan en Marchien een goeie zet: "Mooi of niet mooi, die naam hoort bij het pand", besluit Jan.

Door: Dylan de Lange