Elke woensdagavond om 21.40 uur heeft Gert-Jan in het programma De Avond Van de column Lieve Isabel. Deze wordt iedere week geschreven en voorgelezen door zijn moeder, die schrijft onder de naam Mamalie.

Lieve Isabel

Schreef ik vorige week nog met enige hoop op overleven van Peter R de Vries, schrijf ik nu met pijn in mijn hart over zijn sterven.

Het voelt als een tweede aanslag.
Ik had zo gehoopt dat Peter er door heen zou komen.

Dat hij de bloemenzee, de bewondering en de totale verslagenheid van mensen in levende lijve had kunnen zien en meemaken.
Maar Peter R is niet meer.

Wat een gemis. Wat een fatale afloop van een laffe daad. Heel Nederland rouwt.

Dat werd vandaag tijdens het overweldigende publieke afscheid van Peter duidelijk.

Mensen uit alle hoeken van ons land kwamen naar Amsterdam om daar de laatste eer aan hem te bewijzen. Sommigen waren al om 4 uur opgestaan om de reis te maken. Anderen hadden zelfs een hotelkamer geboekt om er vanmorgen op tijd bij te kunnen zijn. Een rij van honderden meters stond voor Carre en er was een wachttijd van wel drie uur.
Lovende woorden, respect en tranen bij de mensen. Verslagenheid, bewondering en boosheid.

Boos op de laffe misselijkmakende aanslag door een nietsnut van 21 jaar. Een ventje die zijn geweten - als hij dat al heeft - aan de kant zette om Peter te doden. Waarschijnlijk kende hij hem amper. Maar de jacht op geld was sterker dan een mensenleven.
Peter, die zo geintrigeerd raakte door moordzaken, is nu zelf slachtoffer geworden.
Het is zo oneerlijk, zo ingrijpend, zo gemeen.

Laten we het niet meer over de dader hebben, dat verdient hij niet.

Nederland is een groot man verloren. Een echte kerel. Een geweldig voorbeeld.
Ik hoop dat er jongelui opstaan - geprikkeld door dit sterven - die willen worden als Peter R de Vries. Onverschrokken, moedig, eerlijk en vasthoudend.

Oftewel worden als Peter de Grote!

De groeten.