De heer Antonius Cornelis Vianen (Ton uit 1936) en mevrouw Elisabeth Willebrorda Helena Maria Vianen-Van Staveren (Bep uit 1937) vierden zondag 4 juli hun diamanten bruiloft. Zestig jaar getrouwd en nog elke dag zeggen zij tegen elkaar dat ze van elkaar houden. Wat is hun geheim?

De ontmoeting

Het echtpaar woont tegenwoordig in Oosterhesselen, maar zij ontmoetten elkaar in Woerden. De ene van de Leidse kant, de andere van de Utrechtse kant. “Een vestingstadje net als Coevorden. En de mensen zijn ook net zo stug als in Woerden”, lacht Ton.

Zij ontmoetten elkaar op vrij jonge leeftijd, Bep was 17 jaar en Ton was 18 jaar. Bep haar vriendin was de zus van een vriend van Ton. Met zijn vieren brachten ze veel tijd door samen. Ze deden samen spelletjes, gingen naar stijldansen en maakten samen fietstochten door de bollenvelden. Zo leerden zij elkaar kennen. Totdat zij op een avond werden overvallen door een regenbui en samen schuilden. “Het is net dat liedje ‘Samen schuilen in de regen’ zo is het echt begonnen,” lacht Bep vrolijk.

Tweede Wereldoorlog

Toch hadden zij, voordat zij elkaar ontmoetten, veel meegemaakt. Zij groeiden beide namelijk op tijdens de tweede wereldoorlog. “Schooldagen waren er niet echt. We gingen hoogstens twee halve dagen naar school in de kerk. Het Duitse leger had onze school namelijk gevorderd”, legt Bep uit. “Als je kijkt hoe druk men zich tegenwoordig maakt om de kinderen en het feit dat ze niet op school aanwezig kunnen zijn door de pandemie? Dan denk ik wel eens, waar maakt men zich zo druk om? Met onze generatie is het echt allemaal goed gekomen. Ik ken niemand waar het niet goed mee is gegaan”, vult Ton aan.

Ton en Bep groeiden op als slimme en ambitieuze kinderen. Alhoewel Ton zijn vader timmerman was en het daarbij eigenlijk vaststond dat Ton dat ook zou worden. Hebben zijn ouders hem gesteund en ervoor gezorgd dat hij verder kon leren en studeren na de oorlog. ”Dat was heel bijzonder in die tijd, ik zat in de eerste kop-klas van de ambachtsschool”, vertelt Ton. Uiteindelijk heeft Ton daardoor de HTS kunnen afronden en werd bouwkundig docent. Bep wilde lerares worden, maar rondde eerst andere opleidingen af omdat zij te jong was voor de docentenopleiding en is vervolgens later alsnog HBO docente kant-kunst geworden.

Trouwen en naar Emmen

Na vier jaar verkering, trouwde het paar en verhuisde naar Emmen. Emmen was toen een bouwkundig voorbeeld voor andere steden in binnen en buitenland, dus een docent bouwkunde was zeer welkom. Binnen een jaar werd hun eerste zoon geboren en daarna volgden nog vier kinderen.

Nu zou dit voldoende kunnen zijn, maar niet voor dit echtpaar. Naast de baan als docent en de kinderen, verhuisden zij naar een pastorieboerderij in Oosterhesselen. De verbouwing deden zij zelf, net als het maken van de kozijnen. Ton was immers ook een timmerman. Vervolgens opende het paar een eigen bedrijf voor bouwkundig advies. Deze werd overdag gerund door Bep en in de avonden keek Ton de tekeningen na.

Mooie verhalen

Er zijn nog veel meer mooie verhalen over de belevenissen van Bep en Ton. Er was een ontmoeting met een prinses in Denemarken en er werd veel gereisd door Europa met de kantklos vereniging van Bep (een vereniging waar zij jarenlang voorzitter is geweest). Ook liep Ton een totaal aan 32000 geregistreerde kilometers, onder andere als vaste deelnemer van de Nijmeegse vierdaagse. Bep haalde als jonge vrouw haar rijbewijs en stelde zich verkiesbaar in de gemeenteraad. Zaken die in de jaren zestig en zeventig erg vooruitstrevend waren. Ton bedreef daarnaast ook een politieke carrière in gemeente Oosterhesselen en daarna in gemeente Coevorden.“Ik was er 18 jaar geleden bij toen de huidige burgemeester van Coevorden werd gekozen”, vertelt Ton trots.

Herinneringen aan vroeger en toekomstplannen
“Wat onze generatie wel kenmerkt, is het feit dat onze herinneringen aan de oorlog makkelijk worden getriggerd. De angsten en gebeurtenissen van die tijd hebben een enorm diepe indruk achtergelaten. Terwijl wij beiden nog behoorlijk goed door de oorlog zijn gekomen”, stelt Ton. “Dat klopt, soms als ik een vliegtuig hoor, dan denk ik bijvoorbeeld nog altijd aan hoe ik soms met mijn moeder naar de overvliegende bommenwerpers bleef kijken. Terwijl de rest van de mensen naar binnen vluchtte”, vult Bep aan.

Wat betreft de toekomstplannen, geeft Ton aan dat beide eerst even moeten opknappen. Zelfs bij dit echtpaar komt ouderdom helaas met gebreken. “Maar het zijn ziektes die bij onze leeftijd horen, dus het gaat verder prima hoor“, zegt Ton. Zodra zij opknappen hoopt Bep weer les te kunnen geven en wil Ton nieuwe wandelingen maken.

Wat is het geheime recept van 60 jaar getrouwd zijn?

Bep en Ton hebben zich niet laten kisten door omstandigheden, werkten hard en hebben elkaar gesteund in de talloze ondernemingen. “Ondernemend zijn zit in ons bloed. Hoezo is iets moeilijk? We doen het gewoon”, zegt Bep.