Vol verbazing ontving Greetje Teerink uit Emmen de aanmoedigingsprijs "Prix du Norvège" tijdens de opening van de Eindexpositie van de Klassieke Academie in Groningen.

"Ik had het helemaal niet verwacht. Ik wist dat de prijs bestond, maar heb me er niet mee bezig gehouden. Ik heb altijd heel hard moeten werken om bij te blijven in de klas. Het voelt nu als een beloning op al het harde werken", aldus een blije Teerink.

Landschappen of een theekopje
"Sinds een aantal jaren is er een prijs verbonden aan het eindexamen van de Klassieke Academie in Groningen, genaamd de Prix de Norvège. De prijs bestaat uit een geheel verzorgde reis naar de Noorse Fjorden voor twee studenten, op uitnodiging van de Noorse Nederlander en verzamelaar Egbert Pijfers. Hij laat op deze manier veelbelovend talent inspiratie opdoen in de indrukwekkende natuur van Noorwegen om landschappen te schilderen", legt Paul Boswijk uit, docent aan de Klassieke Academie.

Jaarlijks worden er twee studenten uitgekozen voor deze stimuleringsprijs, zij worden gekozen op basis van hun talent. Dit jaar werd de prijs gewonnen door de Siberische afstudeerstudente Olga Bijzitter en de Emmense Greetje Teerink.

"Olga schildert vaak landschappen, dus dat is een begrijpelijke keuze. Maar Greetje die voor deze eindexamen expositie voornamelijk portretten van demente bejaarden heeft geschilderd, is niet persè een landschapsschilder. Wat beide gemeen hebben is dat ieder schilderij voor hen een nieuw schilderij is. Ze weten wanneer ze aan een schilderij beginnen vaak niet hoe het eruit gaat zien. Ze zien wel hoe het ontstaat, het gaat om gevoel en emotie. Het maakt in principe ook helemaal niet uit of je een kop en schotel schildert of een landschap. Het moet voldoen aan bepaalde waarden en kwaliteiten en dat doen de schilderijen van Olga en Greetje. Dus de keuze voor Olga en Greetje snap ik wel, beide hebben ontzettend veel talent", aldus Boswijk.

Klassieke Academie Groningen
De Klassieke Academie is in 2005 opgericht omdat men een vakopleiding wilde voor schilderen. "Aangezien schilderen op moderne kunstacademies niet meer als een echt vak beschouwd wordt. Het mag, maar het hoeft niet. Terwijl er wel heel veel vraag naar een dergelijke opleiding is. Studenten leren hier tegenwoordig tekenen, schilderen in grijzen, kleurenleer, anatomie, perspectief. Alles wat in een klassiek schilderij aan kennis verweven is, dat leren ze hier", legt Boswijk uit.

Daarom lopen er op de Klassieke Academie mensen van alle leeftijden rond. Jongeren na hun eindexamen van de middelbare school, maar ook mensen die vroeger niet mochten of konden. Het belangrijkste is dat men talent heeft en gemotiveerd is. Zo zijn er ook veel mensen die na het afronden van de moderne Kunstacademie, alsnog de vijfjarige opleiding bij de Klassieke Academie komen doen om te leren schilderen.

Dromen van de Kunstacademie
Teerink is zoiemand die pas op latere leeftijd de mogelijkheid kreeg om naar de Klassieke Academie te gaan. Als kind maakte zij al tekeningen om haar eigen emoties te verwerken en anderen op te vrolijken. Toen Teerink ouder werd, droomde zij ervan om naar de kunstacademie te mogen om haar passie voor tekenen verder te ontwikkelen. Helaas was dat destijds niet voor haar weggelegd omdat ze niet de HAVO deed en dat was een minimale toelantingseis.

Teerink verliet om die reden op een jonge leeftijd de middelbare school en probeerde vele beroepen en opleidingen uit. Uiteindelijk rondde zij de HBO-V af als verpleegkundige en koos ervoor om te werken met dementerende ouderen. Na de geboorte van haar kinderen werkte Teerink vervolgens een aantal jaren bij haar man in het bedrijf. Toch voelde zij zich ook daar niet helemaal op haar gemak en kon ze haar creativiteit niet kwijt.

Tot haar man op een gegeven moment voorstelde om een opleiding te volgen aan de Klassieke Academie in Groningen. "Ik dacht dat is veel te hoog voor mij gegrepen, ik durfde eerst niet. Maar toen ben ik toch maar de basisopleiding gaan volgen en het jaar daarop werd ik aangenomen voor de opleiding. Mijn portfolio was nog niet heel geweldig vond ik zelf, maar ik denk dat de toelatingscommissie mijn passie voelde", vertelt Teerink.

Dementerende ouderen als thematiek
Zo is zij weer gaan werken als verpleegkundige met haar doelgroep van dementerende ouderen en werkte Teerink in de avonduren aan haar tekeningen en schilderijen om de Klassieke Academie af te ronden. Voor haar eindaxamen koos Teerink de dementerende patienten uit het verpleegtehuis waar zij werkt als onderwerp voor haar eindtentoonstelling. Zij volgde de patienten (uiteraard met toestemming van de familie) twee jaren lang. Zo wist Teerink de liefde voor haar vak als verpleegster en haar passie voor schilderen te combineren.

"Deze mensen hebben een verhaal te vertellen, maar niemand luistert er naar. Er is niemand die een foto van ze neemt, ook al hebben ze nog familie. Het lijkt wel of mensen alleen een foto nemen van mensen als het goed gaat. Daarom wil ik deze dementerende ouderen een podium geven. Ook al zijn zij niet meer de mensen die zij vroeger waren, ook zij hebben liefde nodig en een luisterend oor", legt Teerink uit. "Maar wat ik nu ook zeker weet, is dat dit mijn doel is in het leven en ik wil nooit weer iets anders doen dan schilderen."