‘Uithangbord’ van winkelcentrum Angelslo neemt afscheid: familie Stormer zegt vaarwel

Dochter Annet en haar ouders Jan en Anneke staan op de 26e voor het laatst in de winkel. Foto's: ZO!34/Rien Kort

“Pardon, hebt u een watervaste, permanente marker?”, vraagt een klant aan Jan Stormer. Onverstoorbaar kuiert de winkelier in een streep de zaak door naar de schrijfwaren. “Dikke, dunne, brede”, vraagt Jan onderweg. Na jaren in de rookwaren, lectuur, wenskaarten en puzzelboekjes zijn de meeste klantwensen gesneden koek voor Jan en zijn vrouw Anneke. Op 26 juni komt daar echter een eind aan: de twee ondernemers, die ruim dertig jaar diverse zaken in en rondom het winkelcentrum van de Emmer wijk Angelslo hebben bestierd, houden het voor gezien. De winkel is verkocht, de camper lonkt.

Drie weken geleden maakten Jan, Anneke en dochter Annet (die ook alweer 14 jaar lang in de zaak zit) het nieuws bekend. “Nog geen dag later stonden er al klanten op de stoep met een bloemetje”, vertelt Anneke. “Eentje beschouwde ons een beetje als het uithangbord van het winkelcentrum. Doe even normaal, reageerde ik.” Jan en Anneke stonden dan ook te kijken van dergelijke reacties. “Je staat daar zelf helemaal niet bij stil.” De 26e, hun laatste dag, wordt dan ook een ‘rotdag’, voorspelt Anneke. “Dat wordt janken.”

Zes dagen in de week

Jan en Anneke zijn beide respectievelijk 75 en 70 jaar oud. Van stoppen wilden ze aanvankelijk niets weten. Anneke: “Annet zou de zaak overnemen en wij sprongen nog een halve of hele dag bij. Dat was het idee.”

Coronabeperkingen en daaropvolgend ziekte onder het personeel hebben echter de verkoopplannen versneld. Anneke: “Het afgelopen jaar stonden we zes dagen per week in de winkel. Maar we kunnen niet eeuwig invallen, natuurlijk.” Eerder dit jaar besloot de familie Stormer de knoop door te hakken. Per 1 juli neemt ondernemer Wim Middeljans de zaak over.

Gekkenwerk

Jan en Anneke zijn bekende gezichten in en rondom het winkelcentrum van Angelslo. De twee begonnen er met een zonnestudio op 19 mei 1988. Anneke weet het nog precies. “Die studio’s waren een hype en in Emmen was er zo goed als niets.” Het was een laaiend succes. “Gekkenwerk”, aldus Jan. “Ze kwamen met bussen tegelijk aanzetten. Het liep op tot tussen de 100 en 200 man per dag.” Werken tot een uurtje of elf in de avond was meer regel dan uitzondering.”

De beide kregen de smaak van het ondernemen te pakken en namen een aangrenzende babyzaak over. Later verhuisden naar een groot bedrijfspand aan de Landschapslaan waar ze ook schoonheidssalon openden. Toen de zonnehype bekoelde, ving de verkoop van tweedehands bruidskleding die terugloop op. Opnieuw liep het als een tierelier. Jan: “Die kleding was slechts eenmaal gebruikt. In sommige gevallen nooit. Lag het paar al voor het jawoord uit elkaar.”

(De Cigo-zaak in het winkelcentrum van Angelslo)

Roofbouw

Midden jaren negentig besloten de twee het rustiger aan te doen. “Op een gegeven moment voelden we ons vaak te moe. Het werk was fantastisch, maar feitelijk pleegden we roofbouw op onszelf.”

Jan en Anneke besluiten rond 2003 de toenmalige Boekelier (nu Cigo) over te nemen. Anneke ziet het helemaal zitten. “Dan weet je zeker dat je reguliere uren draait”, lacht ze.

Complete generaties

Na ongeveer 18 jaar valt het doek voor het ondernemersechtpaar. Vooral het contact met de klanten gaan ze missen, vertellen ze. Voor velen zijn ze een vertrouwde stop geworden. Even een geintje of een gesprekje hoort er dan bij. Jan: “Dat ga ik wel missen. Voor sommigen ben je zelfs een uitlaatklep geworden. Die komen langs om even hun hart te luchten.” Soms ben je er een halve psycholoog bij. “Ook hoor je zoveel nieuwtjes over alles en iedereen. Ik had er een krant bij kunnen beginnen!”

Dat de tijd niet stilstaat zien ze ook aan hun klandizie. Anneke: “Laatst stond er een vrouw bij mij aan de balie. Ik herkende haar niet, maar Annet wel. Weet je dat niet meer, mam? Die heeft nog in een van die wipstoeltjes van de babyzaak gezeten. Daar keek ik van op.” Jan: “We hebben complete generaties zien opgroeien.”

Zakdoeken niet aan te slepen

Als de laatste dag er op zit, pakken de twee de camper in en gaan op reis. Lekker toeren door Nederland en later dit jaar naar Spanje. Volgens Annet geeft dat idee wel lucht: “Gaan en staan waar we willen zonder de zaak in je achterhoofd.” Dochter Annet kijkt inmiddels uit naar een andere job.

Van een groot afscheidsfeest willen de twee niets weten. Gewoon aan de slag en om vijf uur de winkel op slot. Jan: “Anders zijn de zakdoeken voor ons niet aan te slepen.”