Elke woensdagavond om 21.40 uur heeft Gert-Jan in het programma De Avond Van de column Lieve Isabel. Deze wordt iedere week geschreven en voorgelezen door zijn moeder, die schrijft onder de naam Mamalie.

Lieve Isabel

Het zal je niet ontgaan zijn dat dit de week is van 'Hart voor Elkaar' bij ZO!34. Samen met het Drenthe College is deze actie opgezet. Een mooi initiatief. De hele week al zijn bijna alle programma's afgestemd op dit ene onderwerp: Hart voor Elkaar.

Het is de bedoeling dat we in actie komen voor elkaar. Eens niet voor jezelf, maar iemand anders. Iemand uit je buurt, familie of vriendenkring een hart onder de riem steken. Iemand die het verdiend. Kan gaan om kleine dingen, zoals een nummer aanvragen, maar ook iets laten bezorgen, in de vorm van boodschappen of bloemen. Maar door de Emmense middenstand is er ook veel leuks aangeboden, zoals bijvoorbeeld een uur lang gamen in de bioscoop op een levensgroot scherm. Zelfs een reis naar Italië voor degenen die van autoracen houden behoort tot de mogelijkheden. Twee dagen volledig verzorgd in Italëi de Ferrari en Formule 1 opzoeken. Zitten in een simulator waarin je kan racen alsof je Max Verstappen bent!

Dan komen de luisteraars wel los. Je hebt vaak allemaal wel iemand in gedachten, die zich inzette voor jou of voor een ander en die je nu op deze speciale manier kan bedanken. Of iemand heeft een nare periode achter de rug en kan wel een mooie oppepper gebruiken. Het is alleen al leuk daarover na te denken wie je kiezen zal. Omdat het zo'n positief gevoel geeft. Bezig zijn met bedanken en waardering. Dat doet ieder mens goed. Zowel de ontvanger als de gever.

Ik zag al prachtige voorbeelden voorbijkomen. Een kleinzoon die zijn allerliefste opa wilde verrassen; een dochter haar vader, vriendinnen die veel voor elkaar betekenden in moeilijke tijden. Ze krijgen allemaal een kans die ander in het zonnetje te zetten.

Dat geeft mooie radio en tv. Mensen worden overvallen door de camera; weten echt niet wat er aan de hand is en horen vervolgens dat iemand ze beloont voor hoeveel ze waard zijn vanwege hun inzet. Prachtig.

Ik zou zo graag die man willen voordragen die zijn vrouw elke dag bezoekt in het verpleeghuis. Al 8 jaar lang. Elke dag. Ze kent hem niet meer. Ze is dement. Waarom dan elke dag? Ze kent jou niet meer. Wellicht mist ze je niet eens als je niet op komt dagen. Nou, zei de man, ik ken haar wel. En ik beloofde trouw tot aan de dood. Wat een bikkel! Groot respect heb ik voor hem. Maar helaas: ik kan hem niet opgeven voor dit spektakel, ik ben zijn naam vergeten...

Ik zal toch niet ook eh... Nee grapje. Maar zijn verhaal is mooi genoeg om hier neer te zetten! Er gebeurt gelukkig ook nog veel goeds in het verborgene!

De groeten