Elke woensdagavond om 21.40 uur heeft Gert-Jan in het programma De Avond Van de column Lieve Isabel. Deze wordt iedere week geschreven en voorgelezen door zijn moeder, die schrijft onder de naam Mamalie.

Lieve Isabel

Vandaag is het de internationale dag ter uitbanning van geweld tegen vrouwen.
Een goede zaak lijkt me, om daar aandacht aan te besteden. Maar aandacht alleen helpt niet. Hoe pak je het wel aan?

Het is bekend dat vrouwen, die in hun relatie worden mishandeld, zelf daar bijna nooit aangifte van doen. Ze zwijgen. Ze durven er met niemand over te praten. Enerzijds is dat uit schaamte, maar nog meer is er angst. Angst voor de gevolgen. Wat gaat de dader doen als hij wegens gebrek aan bewijs niet wordt opgepakt en opgesloten? Als hij alles ontkent bijvoorbeeld? Het is bijna altijd een één op één situatie. Zijn woord tegen het jouwe. Zal het geweld daarna niet nog veel erger gaan worden? En wat gebeurt er met de eventuele kinderen?

Ook zien we veel loyaliteit van de vrouwen naar hun partner. Ze willen trouw blijven aan hun verbintenis. Maar ook willen ze blijven geloven dat het anders zal gaan worden. Dat de partner zal stoppen met zijn uitbarstingen van woede en geweld. Hij heeft zojuist heel veel spijt betuigd en beloofd dat het niet weer zal gebeuren. Zij ziet zijn houding van berouw en oprechte excuses en gelooft hem op dat moment.

Het gaat anders worden, houdt ze zich voor en bedekt haar kneuzingen en blauwe plekken voor de buitenwereld.

Maar het houdt niet op. Het is een steeds wederkerend patroon. Mishandeling, spijt, aanpassen van de vrouw om de mishandeling te voorkomen, maar dan opeens is er zomaar weer een nieuwe aanleiding tot mishandeling. En is de cirkel rond. En begint de ellende opnieuw.

Het is verschrikkelijk dat dit achter gesloten deuren gebeurd. In ogenschijnlijke harmonieuze relaties. Het moet stoppen. De leus op de voorlichtingsfilmpjes van deze campagne is: het houdt niet op, als je niks doet. Dat is een goeie. Maar hoe weet je het als buitenstaander? Hoe zie je het?

Ik heb zelf nog nooit iets in deze richting meegemaakt of opgemerkt. Ik ken zelfs niemand in mijn omgeving die te maken had met huiselijk geweld. Hoe vaak hoor je niet als het bekend wordt, de mensen zeggen: Hij mishandelde zijn vrouw? Niet te geloven. Het was zo'n aardige rustige man...

M.a.w. ze zijn niet te herkennen en aan te wijzen en kunnen dus zomaar onze buurman zijn.

De groeten.