Molens openen hun deuren voor publiek in Drenthe

Drentse Molendag. Foto: ZO!34 / Vincent Corjanus

Geschreven door Marlous de Jong – van Gelder en Vincent Corjanus

Ricardo Hemmen en zijn molen zijn er helemaal klaar voor. Nog even en dan verschijnen de eerste bezoekers voor de Drentse Molendag. De wieken gaan vandaag zeker rond en rond, als de wind er ook zin in heeft. ''We hopen op een hele mooie dag.''

Tientallen molens zetten hun deuren open voor publiek. Bezoekers kunnen binnenstappen, de geur van versgemalen graan opsnuiven en in gesprek gaan met molenaars die met passie vertellen over hun vak.

Bedrijvigheid

Elk jaar, op de vierde zaterdag van augustus, staat de provincie in het teken van dit evenement. In Coevorden, Dalen, Wachtum, Aalden, Sleen, Barger-Compascuum, Erica, Zuidbarge en Emmer-Compascuum is er volop bedrijvigheid. Sommige molens bieden rondleidingen, anderen verkopen meel of streekproducten, en wie op de fiets stapt langs meerdere molens kan onderweg zelfs puzzelen of aanschuiven voor een pannenkoek. Het maakt niet uit waar je binnenloopt: overal proef je dezelfde gemoedelijke Drentse sfeer.

Waar het kaf van het koren gescheiden wordt

In Dalen trekt de Jan Pol veel bekijks. Deze stellingmolen uit 1876 is niet alleen een koren- en pelmolen, maar ook een museum waar nog altijd meel te koop is. Vrijwilliger en molenaar Ricardo Hemmen hoopt op een stevige bries, want dan kan hij bezoekers laten zien hoe het malen in zijn werk gaat. Trots wijst hij erop dat de Jan Pol met een vlucht van 21,60 meter en een stelling op bijna tien meter de hoogste molen van Drenthe is. Bovendien is het de enige pelmolen van de provincie.

Vriendschap

Eenzaam voelt Hemmen zich nooit, zegt hij glimlachend: “Bij een molen die draait, heb je altijd volk.” De molenaar heeft een bijzondere band opgebouwd met de molen, hij beschouwt het monument dan ook als een goede vriend: ''Ik zit al een jaar of 19 op deze molen, op een gegeven moment leer je ieder piepje en kraakje kennen.''

Terwijl hij geoefend steken legt in de touwen – geen knopen, want die moeten snel los bij een weersomslag – benadrukt hij hoe bijzonder hij zijn werk vindt: een voorrecht, noemt hij het zelf.