Beste mensen,

Sommige functies worden beschreven in termen van kleding: je wordt bekleed met een ambt of bekleed met macht.

In het sprookje van de koning zonder kleren zegt iedereen dat de koning er fantastisch uitziet. De koning is gevleid met alle lof.

Degene die nu de machtigste man op de wereld is omdat hij is bekleed met het ambt van president van een groot land, lijkt op de koning uit het sprookje. Hij wil graag in de belangstelling staan en bewonderd worden. Hij hoort graag dat hij de beste president van alle tijden is. Voor de zekerheid zegt hij dat vooral zelf.

In het sprookje roept een kind: ‘De koning heeft niets aan! Hij is naakt!.’ En dan valt de koning door de mand. Het kind ‘ontmantelt’ het aanzien van de koning. In het sprookje lijken de koning en het kind de hoofdpersonen. Maar zijn niet nog veel belangrijker al die mensen om de koning heen die roepen dat hij zo geweldig is? Degenen die alles doen om hem gunstig te stemmen? Houden zíj niet de domheid en de onwaarheid in stand?

Bekleed zijn met macht, zegt dat je verantwoordelijkheid draagt. Die mantel van de macht kan een mantel zijn van leugens of waarheid, van recht of onrecht, van zich toe eigenen of van delen.

Als een president liegt, onrecht doet, en zichzelf verrijkt is dat erg. Maar is het niet het ergste dat iedereen roept dat hij zo geweldig is en meegaat in zijn waan? Hebben we niet veel meer iemand nodig als het kind in het sprookje die zegt dat het niks om het lijf heeft wat hij zegt en doet? Dat hij alles stuk maakt en niets van waarde breidt?

Met een hartelijke groet,
ds. Menso Rappoldt

Elke zondag lees je een column van Menso Rappoldt op onze website. Menso is voorganger van de Grote Kerk in Emmen sinds 2012. In 2021 won hij bij een landelijke preekwedstrijd de titel beste preek. Wekelijks schrijft hij een korte overdenking over iets wat hij om zich heen ziet in het alledaagse leven. Niet per sé vanuit een religieus perspectief, maar vanuit zijn eigen visie.

Lees hier zijn vorige columns.