Beste mensen,

Vanwege een afspraak was ik vroeg op de markt. Er waren nog maar twee verkoopsters achter de kraam. Vóór mij wachtten drie anderen op hun beurt. Een klant die klaar was, kreeg haar boodschappen overhandigd door de verkoopster die de kraam uitkwam. De klant zat in een scootmobiel. Ze waren al in gesprek, maar dat zetten ze nu voort. Ik weet niet waar het over ging. Ik luisterde niet, maar hoorde aan de intonatie dat het gesprek niet naar een einde liep. Het ging maar door.

Een vrouw die voor mij aan de beurt was, keek vertwijfeld om naar de pratende twee en toen naar mij. In onze blikken sprak verbazing dat het gesprek maar door ging terwijl klanten stonden te wachten. Ik voelde ook ergernis. Ik zei tegen haar: ‘Dit is Drenthe’. ‘Ja’, zei ze, ‘zo gaat het’. En we glimlachten. Even later zei ze: ‘Het heeft ook wel wat’. ‘Ja’, zei ik, ‘maar ik moet er nog steeds aan wennen’.

Het gesprek kwam toch tot een eind. En omdat de andere klanten inmiddels waren geholpen door de andere verkoopster, wendde de pratende verkoopster zich naar mij. ‘Sorry’, zei ze. Het is een vrouw die altijd snel werkt. Het maakte duidelijk dat dit gesprek nodig was of dat die klant haar had ‘vastgehouden’.

Na mijn aankopen ging ik weer verder naar de volgende kraam. Eigenlijk waren het vooral een paar minuten ongeduld geweest. Ik was precies op tijd op mijn afspraak.

Met een hartelijke groet,
ds. Menso Rappoldt

Elke zondag lees je een column van Menso Rappoldt op onze website. Menso is voorganger van de Grote Kerk in Emmen sinds 2012. In 2021 won hij bij een landelijke preekwedstrijd de titel beste preek. Wekelijks schrijft hij een korte overdenking over iets wat hij om zich heen ziet in het alledaagse leven. Niet per sé vanuit een religieus perspectief, maar vanuit zijn eigen visie.

Lees hier zijn vorige columns.