Beste mensen,

Toevallig hoorde ik een gesprek waarin iemand vertelde mensen te kennen die op een extreme politieke partij hadden gestemd. ‘In het dagelijks leven zijn het hele vriendelijke en zachtaardige mensen’, zei ze verbaasd. Ze begreep niet hoe iemand die zelf vriendelijk is, kan stemmen op iemand die hard en onverdraagzaam is.

Ja, hoe kan dat? Op straat kom ik vooral vriendelijke mensen tegen. Toch gaat het er in de politiek en in sommige buurten hard aan toe.

Eigenlijk is een mens een vat vol tegenstellingen. Iedereen maakt zich wel eens ergens kwaad over, voelt verontwaardiging of maakt zich zorgen over onrecht. Dan kan je lelijke dingen denken of zeggen.

Maar op een ander moment, als je je rustig voelt, ben je minder uitgesproken en kan je zelfs begrip voelen – ook als je nog steeds hetzelfde vindt.

Het komt ook voor dat we in het algemeen iets stellig vinden, maar als we van iemand het persoonlijke verhaal horen, daar toch anders daarover denken.

Ik weet niet hoe het komt, maar het lijkt wel of we van al onze verschillende gevoelens, gedachten en opvattingen nu vooral de boze stemmen ruimte geven. We jutten elkaar op met woorden als ‘strengste en harde maatregelen’. Veel mensen willen streng en hard zijn.

Mensen die snel boos reageren, leren soms dat dat niet zo goed werkt. Ze komen erdoor in problemen. Ze leren dat het beter is eerst tot 10 te tellen. Want een boze reactie verergert de situatie.

‘Streng en hard’. Het zijn populaire woorden. Maar als ze uit boosheid voortkomen zijn ze niet productief.

Met een hartelijke groet,
ds. Menso Rappoldt

Elke zondag lees je een column van Menso Rappoldt op onze website. Menso is voorganger van de Grote Kerk in Emmen sinds 2012. In 2021 won hij bij een landelijke preekwedstrijd de titel beste preek. Wekelijks schrijft hij een korte overdenking over iets wat hij om zich heen ziet in het alledaagse leven. Niet per sé vanuit een religieus perspectief, maar vanuit zijn eigen visie.

Lees hier zijn vorige columns.