Beste mensen,

Mijn nichtje zegt altijd: ’Onkruid bestaat niet, alleen planten die niet gewenst zijn.’

In het benoemen kan je ergens een probleem, fout of schuld neerleggen. Bij ‘onkruid’ ligt het aan de plant: die had hier niet mogen komen. Bij ‘ongewenste planten’ ben ík degene die bepaalt dat een plant niet hier mag groeien en weg moet. Als het om mensen gaat, is het makkelijker de schuld bij een ander te leggen dan zelf degene te zijn die zegt dat iemand ongewenst is. Want dat is op zijn minst onaardig. Het kan zelfs traumatisch zijn voor iemand om het gevoel te krijgen dat hij/zij ongewenst is. Natuurlijk kan iemand echt ongewenst zijn, een inbreker bijvoorbeeld. Die wil je niet in je huis.

In het benoemen zit een boodschap of waarde(oordeel). Woorden die je ergens aan geeft, bepalen hoe je kijkt. Is een moeilijke situatie een crisis of een kans? Bij ‘crisis’ loop je vast. Bij ‘kans’ denk je verder vooruit. Bij mensen zet je met woorden als antisemiet, racist, complotdenker, crimineel, illegaal,
iemand in een hokje en hoef je niet verder te praten. Maar als je anders kijkt en ziet dat iemand dingen kan zeggen uit bezorgdheid of betrokkenheid, kan je een gesprek voeren. In het sociale verkeer is de samenleving rijker als we mensen erbij houden, dan ze als onkruid of ongewenst te zien.

Met hartelijke groet,
ds. Menso Rappoldt

Elke zondag lees je een column van Menso Rappoldt op onze website. Menso is voorganger van de Grote Kerk in Emmen sinds 2012. In 2021 won hij bij een landelijke preekwedstrijd de titel beste preek. Wekelijks schrijft hij een korte overdenking over iets wat hij om zich heen ziet in het alledaagse leven. Niet per sé vanuit een religieus perspectief, maar vanuit zijn eigen visie.

Lees hier zijn vorige columns.