Een strike gooien, verveelt Wim van der Veen nooit: ‘Het liefst twaalf keer achter elkaar’
Wim van der Veen won een gouden medaille bij de Europese Kampioenschappen Masters 50+ wedstrijdbowlen. Van der Veen vertelt in Sportcafé over zijn liefde voor de sport, hoe vaak hij wekelijks traint en hij deelt zijn twijfel over zich kwalificeren voor een toernooi in het Amerikaanse Reno.
Bowlingcarriére
Wim van der Veen uit Emmen won in januari samen met zijn partner Ron van den Bogaard de gouden medaille in het herendubbel op de Europese Kampioenschappen 50+ in Leipzig in Duitsland. In een spannende finale versloegen ze het Zweedse duo Johan Åberg en Magnus Lindqvist.
Van der Veen bowlt al sinds zijn zestiende en behaalde onder meer de Europese titel met het Nederlandse team in Malmö. Rond zijn veertigste stopte hij met de Nederlandse selectie: “Ik vond mezelf gewoon te oud om met de grote jongens mee te doen.” Inmiddels speelt hij weer met plezier in een clubje van 50+: “Het begon toch weer een beetje te kriebelen en nu doe ik weer mee.”
Materiaal en mindset maken het verschil
Bowlen kan iedereen, denkt Van der Veen, “maar als je de beste wil zijn, dan wordt het wel een ander verhaal.” Naast trainen om succesvol te worden, spelen ook het materiaal, oliepatronen en gebruiksdoel een rol. Zo neemt hij naar wedstrijden altijd zijn eigen bowlingballen mee: “Ik neem meestal wel een stuk of 12 tot 14 ballen mee, omdat elke ondergrond anders is.” Er bestaan houten en synthetische banen, waarbij een houten baan zachter is, sneller slijt en veel onderhoud vereist tegenover synthetische banen die harder zijn, er minder frictie is en oliepatronen langer intact blijven. Van der Veen neemt zijn eigen ballen mee, die verschillen in hardheid en porositeit. “De ene bal gaat veel sneller de hoek om dan de andere bal,” legt hij uit.
Toekomstdromen
In oktober 2025 is het WK Masters 50+ dat gehouden wordt in Reno in Amerika. Van der Veen is hiervoor gekwalificeerd, maar twijfelt of hij gaat. “Vroeger heb ik de hele wereld wel afgereisd, ik ben in alle windstreken wel geweest voor het bowlen, maar dat reizen staat me nu meer tegen dan dat ik het leuk vind.”
Desalniettemin blijft hij wekelijks trainen in Emmen waar een bowlingbaan nog is, zoals het hoort, vindt Van der Veen: “Daar zitten de bowlingpins niet vast aan een - schrik niet - touwtje.” Een strike gooien blijft hem altijd een kick geven: “Het liefst twaalf keer achter elkaar.”
