Elke woensdagavond om 21.40 uur leest Gert-Jan in het programma De Avond Van de column Lieve Isabel voor. Deze wordt iedere week geschreven door zijn moeder, die schrijft onder de naam Mamalie.

Lieve Isabel

Het kan je bijna niet zijn ontgaan dat ZO!34 verhuisde. Van een ouwe loods op het industrieterrein naar de prachtige villa Hospershuis in het centrum van Emmen. Een grote stap voorwaarts. Ook een dure stap. Las ik ergens.

Het is een mooi karakteristiek pand dat zelfs op de lijst van rijksmonumenten staat. Het werd gebouwd in 1934 voor huisarts Hospers en ontworpen door J van Ess.

Na de huisartsenpraktijk werd het een kantoorpand van het Noorder Dierenpark. Daarna heeft het jarenlang leeg gestaan maar nu is het de plek vanwaar ZO3!4 haar radioprogramma’s uitzendt.

Een geweldige plek. Centraal in de stad. Daar hoort het ook. De stadsomroepers van weleer liepen ook niet op het industrieterrein.

Je wordt ook vrolijk van die nieuwe plek. De uitzendingen die ik beluisterde worden enthousiast en bevlogen gebracht. Het is opnieuw leuk en uitdagend een uitzending te maken. Het stimuleert ze en de ‘radiomakers’ krijgen er een boost van.

Ik heb nog wel een kanttekening. Niet alles is positief. Althans niet voor mij. En dan heb ik het over de afstand van mijn huis naar het centrum. Ik woon ook bijna in het centrum. Het is dus akelig dichtbij. Dat is het niet. Maar het betekent dat ik nu op de fiets moet i.p.v. met de auto. En ja, milieuonbewust als ik ben, prefereer ik voor elk ritje de auto.

En word ik nu op m’n ouwe dag gedwongen de fiets te pakken. Ik heb al een paar keer angstig naar de weersberichten gekeken: het zal toch echt niet gaan regenen? Het lijkt er warempel echt op. Kom ik straks doorweekt aan op mijn primeuravondje in het Hospershuis. Zal je meemaken: natte verwilderde haren en dan met zo’n kop volop in beeld.

Ja, want ook alle uitzendingen zijn live te zien op het ZO!34-kanaal. Als je nog niet hebt ingeschakeld, ook niet meer doen nu. Dat wordt een afknapper. Ik zie er niet uit, helemaal niet na een onvrijwillig ellendig fietstochtje in de regen.

Blijf gewoon lekker luisteren. Niet alleen naar mij, maar naar al die fantastische mensen die hier voor jullie gezellige, interessante en leuke radiouitzendingen maken!

En maak je niet druk om mij. Ik kom er wel overheen. Het is per slot van rekening ook nog eens heel goed voor het milieu. En heel gezond en sportief zo’n wekelijks fietstochtje... Ik wou nog meer schrijven, maar opeens klettert de regen tegen mijn raam. Raak ik toch een beetje van slag, maar ik verman me en hoor de woorden van m’n moeder: je bent toch niet van suiker?!

Nee mam, helaas niet. Was ‘t maar zo. Vooral op woensdagavond.

Hartelijke groeten.