Elke woensdagavond om 21.40 uur leest Gert-Jan in het programma De Avond Van de column Lieve Isabel voor. Deze wordt iedere week geschreven door zijn moeder, die schrijft onder de naam Mamalie.

Lieve Isabel

Onze tuin is één en al lente!

De bloemen openen hun kleuren en de schijnbaar dooie takken van de struiken schieten vol groen. De vogeltjes fluiten en fladderen. Ze gaan nestjes maken.

Het is gewoon een wonder van voorjaarsgeweld. De tuindeur staat weer open en ik geniet van het heerlijke zonnetje en het gelukkig niet meer zo koude briesje.

Ik heb net gekeken naar welke dag het is vandaag. Misschien haal ik daar wat andere of nieuwe onderwerpen uit dan maar weer te schrijven over het heersende virus...

Nou het is vandaag de dag van de Duitse taal, de verdwenen Amerikanen en de dag van het herdenken van de slavernij. Daar kan ik niks mee. Helemaal niks.

Ik probeer natuurlijk ‘corona’ uit m’n gedachten te bannen. Dat is best moeilijk, want alles gaat erover. Je hoeft maar een krant open te slaan of de tv aan te zetten en het onheil komt je tegemoet.

Misschien is het hele gebeuren rond corona – nu ik het eens overlees, dat herdenken van de slavernij – wel de nieuwe, moderne slavernij.

We mogen niet meer dit, we mogen niet meer dat. Er komen steeds meer beperkingen bij. En wie niet gehoorzaamt krijgt een boete! Het moet toch niet gekker worden. Ik denk ook dat het een rotvirus is, maar ik vind de aandacht en de maatregelen uit balans.

Vorig jaar stierven er ruim 600.000 mensen wereldwijd aan de griep. Ik heb er nooit iets over gehoord. In Nederland vorig jaar 2400 griepdoden. Ook niks over gehoord.

We zitten nu na een maand op 350 doden. Begrijp me goed: elke dode is er een teveel. Maar het verschil met afgelopen griep is enorm. Nu kunnen er natuurlijk nog veel doden bijkomen, hopelijk niet natuurlijk. Maar als er 2000 bijkomen zitten we gelijk aan vorig jaar. (Het jaar dáárvoor eiste de griep 9400 doden in Nederland!)

Kijk, en dan ga ik nadenken. Wat gebeurt hier toch? Met de hele wereld nog wel.

Als angst ons in zijn greep heeft, gaan we niet meer met ons verstand denken, maar krijgt ons gevoel de overhand. Beetje eng eigenlijk.

Voorlopig houd ik me maar aan de regels. En ga ik de supermarkt in mét een karretje. Zie ik (ik moet toch even wachten) een reclamebiljet en lees: 3 pakken melk voor € 2,50.

Kom ik bij het melkschap, hangt daar een briefje: Niet meer dan 2 pakken melk meenemen.

Gelukkig is er altijd nog humor.

Hartelijke groeten!