Column Menso Rappoldt: Toekomst

Menso Rappoldt is voorganger van de Grote Kerk in Emmen. Foto: ZO!34/Damiën Haandrikman & Richard Broekhuijzen

Beste mensen,

‘Ik richt me steeds meer op toekomstgericht werken’, zei ze. Ik was bij een gelegenheid
naast haar terechtgekomen aan een koffietafel. ‘Wat is dat’?, vroeg ik.
‘Mensen lopen soms vast in het hier en nu’, zei ze. ‘Als je zelf veel problemen hebt of ze om
je heen ziet, weet je soms geen uitweg. Je kan er in verdrinken als je denkt dat dat alles is en
niet weet dat dingen kunnen veranderen.’
‘Maar wat doe je dan?’, vroeg ik.
‘Ik help mensen om op langere termijn te kijken. Om te zien dat waar je nu bent en wat er nu
is, niet altijd zo hoeft te blijven. Maar dat je soms ergens in zit en daar weer uit kan raken. Of
dat je ergens doorheen moet om verder te komen. Dat kan gelden voor relaties, werk,
opvoeding, ziekte. Voor alles eigenlijk.’
‘Hoe kijk jij dan aan tegen mindfullness? Want dat legt juist het accent op het hier en nu’,
vroeg ik. Ze antwoordde: ‘Mindfulness zegt dat je beter je aandacht op het hier en nu kan
richten in plaats van bezig te blijven met wat geweest is of je voortdurend zorgen te maken
over wat er kan komen. Toekomstgericht werken helpt mensen die verdrinken in een
moeilijk hier en nu en niet meer verder kunnen kijken. Zonder idee van toekomst kunnen
mensen vastlopen’.
‘Maar hoe komt het dan dat ze vastlopen?’, probeerde ik haar te begrijpen.
‘Wel’, zei ze, ‘er ligt zoveel nadruk op dat je gelukkig moet zijn en succes hebben. Op sociale
media zie je dat alles goed gaat met anderen. En daar vergelijken mensen zich mee. Ze
hebben niet door dat mensen op sociale media zich succesvol vóórdoen. En ze hebben geen
idee dat leven zich ontwikkelt via hoogtes en dalen waar je doorheen gaat.
Wat ze niet weten is hoe je, als je ergens bent, je vast kan houden aan iets in de verte, een
ideaal of een besef dat dingen weer kunnen veranderen.’
‘Ja’, zei ik, ‘er is ook niet te leven met het idee dat alles alleen maar slecht blijft. Daarom is
het, zelfs als je zelf niet meer zal meemaken dat het beter wordt, te blijven geloven in een
ideaal of een droom.’
Ik bedankte haar voor het gesprek.

Met een hartelijke groet,
ds. Menso Rappoldt